Praktisch bezig zijn op Het Element

‘Ik heb wel eens feedback gehad, waar ik het totaal niet mee eens was’, begint Lois. ‘Stond er dat ik te veel praat. Terwijl ik juist op school altijd stil ben. Thuis praat ik veel, maar op school niet.’ Toch vindt Lois het over het algemeen leuk om te horen hoe docenten haar tijdens de lessen zien en waar ze minder onverschillig op reageert, waar ze zelfs trots op is. ‘Bijvoorbeeld dat ik mijn werk goed doe en dat ik altijd door werk en dat ik goed kan samenwerken. Het best ben ik in mijn praktijkvak, sleutelen aan auto’s. Ik zou het wel leuk vinden als we ook eens met elektrische auto’s aan de slag gingen, want dat is de toekomst. Maar dat zal nog wel even duren.’

Praktijkleerling

Drie keer per jaar zijn er op Het Element zogenaamde portfoliogesprekken. De leerlingen maken een presentatie voor hun mentor en hun ouders. ‘Ik laat zien wat ik in die periode allemaal geleerd heb en hoe ver ik ben met alle vakken. We bespreken ook de cijfers. Eigenlijk is het een soort overzicht van hoe ik er op dat moment voor sta.’ ‘Lois maakt die presentatie helemaal alleen’, vult haar moeder Madeleine Stefels aan. ‘Met ons heeft ze het daar van tevoren niet over. Ik merk wel dat ze het spannend vindt en al helemaal om dat dan aan ons te moeten presenteren. Maar ze doet het wel en dat vind ik erg goed.’

In de portfoliogesprekken wijst de mentor dan op de mogelijkheden om daarvoor extra bijles te nemen op school, maar het liefst wil ik daarover helemaal niet praten. Ik snap wel dat het belangrijk is, maar ik vind het moeilijk om het daar steeds over te hebben.

Lois, leerling

Net als het sleutelen aan auto’s, het praktijkvak bij de richting Mobiliteit & Transport, vindt Lois het leuk om een presentatie te maken. Meer moeite zegt ze te hebben met het gesprek zelf, bijvoorbeeld over vakken als wiskunde en biologie. ‘Daar ben ik minder goed in. In de portfoliogesprekken wijst de mentor dan op de mogelijkheden om daarvoor extra bijles te nemen op school, maar het liefst wil ik daarover helemaal niet praten. Ik snap wel dat het belangrijk is, maar ik vind het moeilijk om het daar steeds over te hebben. Liever praat ik over wat wel goed gaat, zoals het praktijkvak. En dan kan het bij de portfoliogesprekken ook heel gezellig zijn.’

Evaluatie

Een actieplan, zoals bij Catwise gebruikelijk is, maken de leerlingen van Het Element momenteel nog niet. ‘We kijken vooral terug naar wat we de voorgaande periode gedaan hebben’, zegt Lois. ‘We bespreken niet nadrukkelijk wat we van plan zijn om ons schoolwerk te verbeteren.' ‘Maar er wordt toch ook wel gesproken over de komende periode?’, reageert haar vader Michiel Welter. ‘Dat je op tijd moet komen is bijvoorbeeld wel een opmerking waar je voor de komende periode wat mee moet doen.’

Welter is erg te spreken over de manier van werken van de school. ‘Lois moet nu veel meer nadenken over wat ze allemaal doet. Dat is niet makkelijk voor kinderen op deze leeftijd. Maar dat het geprobeerd wordt, is heel erg leerzaam. Tot nu toe ben ik er erg positief over.’ Stefels vindt het heel belangrijk dat de leerlingen zelf onderdeel van het gesprek zijn en dat ook voorbereiden. ‘Wat ik me herinner uit mijn tijd is, als ik al uitgenodigd werd, de leraar en mijn ouders over mij spraken en soms was het niet eens de bedoeling dat ik dat überhaupt hoorde. Terwijl Lois zit er middenin. Zij is echt actief deelnemer aan de evaluatie.’

Wat ik me herinner uit mijn tijd is, als ik al uitgenodigd werd, de leraar en mijn ouders
over mij spraken en soms was het niet eens de bedoeling dat ik dat überhaupt hoorde. Terwijl Lois zit er middenin.

Madeleine Stefels, moeder

Ook het portfoliogesprek zelf kan een leermomentje zijn. Zo herinnert Stefels zich dat Lois bij het laatste gesprek sommige vakken saai noemde. ‘Dat mag ze natuurlijk vinden, maar dan vind ik wel dat ze mag benoemen waar dat dan door komt. Ze mag ook iets brengen waardoor het minder saai wordt. Ik vond het ook wel opvallend, want thuis zegt ze dat eigenlijk nooit. Maar misschien is dit iets dat in een volgend gesprek weer aan de orde komt.’ Lois lacht er eens ongemakkelijk bij. ‘Dat zien we dan wel weer’, zie je haar denken.